Ο ΝΕΚΡΟΣ

Θεατρική περφόρμανς στο πλαίσιο του ΥΠΝΟΣ Project της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.

«Ο Εντουάρ σωριάστηκε νεκρός. Ένα κενό έγινε μέσα της, που την ανύψωσε σαν άγγελο. Τα γυμνά στήθη της ορθώθηκαν: ένα πένθιμο ρίγος την έφερε στην εκκλησία του ονείρου όπου η εξάντληση, η σιωπή και το αίσθημα του τελεσίδικου την αποτέλειωσαν.»

Το σύντομο αφήγημα του Georges Bataille «Ο νεκρός» γράφεται κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου και απηχεί τη φρίκη του πολέμου. Ο Εντουάρ, ο αγαπημένος της Μαρίας, είναι νεκρός. Η Μαρία θα περάσει μια παραληρηματική νύχτα –σαν σε όνειρο- και θα πεθάνει την αυγή. Η παράσταση ξεκινάει με την εικόνα μιας γυναίκας που κείτεται γυμνή στο κρύο πάτωμα. Από το σώμα της ξεκινάει μια γραμμή από περιττώματα. Στο βάθος του χώρου, ψηλά, ένας άντρας καπνίζει σιωπηλά στο μισοσκόταδο. Ακούγεται μουσική από ένα ραδιόφωνο. Παρελαύνουν στρατιώτες, φαντάσματα, ερεθισμένοι νεαροί, ένας παραμορφωμένος νάνος. Η Μαρία χάσκει με ανοιχτές όλες τις οπές του σώματός της. Παραδίνεται στην υπερβολή και στην έκσταση. Γυμνή, κάθιδρη από τη φρίκη, κοιμάται κι ονειρεύεται. Το όνειρό της είναι γελοίο, πρόστυχο. Όλη νύχτα η Μαρία προσπαθεί να φτάσει στον θάνατο.

στοιχεία παράστασης

Ερμηνεύουν: Βίκυ Κυριακουλάκου, Αλέξια Σαραντοπούλου, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου, Βασίλης Νούλας, Κώστας Τζημούλης
Σκηνοθεσία: Βασίλης Νούλας
Εικαστική επιμέλεια: Κώστας Τζημούλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελισάβετ Ξανθοπούλου
Φωτογραφίες: Γιάννης Πρίφτης, Έλενα Σαραντοπούλου, Ειρήνη Αγγελίδη
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Η μετάφραση του κειμένου του Georges Bataille είναι της Αγγελικής Πέτρα (εκδόσεις ΑΓΡΑ).
Στην παράσταση ακούγεται το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη «Η Μαρία» μελοποιημένο από τον Β. Νούλα.

► Ισόγειος χώρος, Σφιγγός και Γαλαξία, Νέος Κόσμος
Μάιος 2016 | πρώτη παράσταση: Σάββατο 7 Μαΐου 2016, στις 9 μμ
Διάρκεια: 70 λεπτά

/

"Το σύνηθες ερώτημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αν το σκηνικό αποτέλεσμα έχει να κάνει με τον κόσμο του Μπατάιγ. Αν οι τολμηρότητες της παράστασης - που είναι πολλές - δικαιώνονται και αιτιολογούνται. Αν ένα κείμενο που έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου και που μοιάζει ακατάλληλο για θεατρική αναπαράσταση, βρίσκει τη θέση του επί σκηνής. Η δική μου απάντηση σε όλα αυτά είναι ΝΑΙ. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές, που φλέρταραν με τα άκρα και τα κατάφεραν."
Γιώργος Βουδικλάρης - fb 9-5-2016

"Ο «Νεκρός» είναι ένα από τα όρια (προσωρινό, φαντάζομαι) της σκηνής μας. Υπάρχουν τα πάντα εκεί, απεχθή και αηδιαστικά [...] Ο Μπατάιγ θέλει από την κόλαση να βγαίνει παράδεισος. Στην παράσταση των Nova από την αηδία βγαίνει ευγένεια. Από το ρυπαρό, καθαρότητα. Και από τη θυσία, νέα πάλι ζωή."
Γρηγόρης Ιωαννίδης - Η Εφημερίδα των Συντακτών

"Η περφόρμανς οδηγεί με άναρχα αλλά στοχευμένα ως προς την αποτελεσματικότητά τους στοιχεία τη μετάλλαξη του πένθους σε σεξουαλική υπερβατικότητα και, εν τέλει, παραβατικότητα, με τα ντους που δέχονται τα σώματα στο μπάνιο του βάθους να λειτουργούν ως περιστασιακές καθάρσεις. Οι τρεις γυναίκες ηθοποιοί, εντυπωσιακά απελευθερωμένες σκηνικά, πρόσφεραν κυριολεκτικά τα σώματά τους στη βάσανο που υπέβαλλε το κείμενο."
Δημήτρης Τσατσούλης - Ημεροδρόμος